Oost West, lest best.

Dag 38, zondag 14 juni, begint met een wandeltocht met de fiets aan de hand. De berg op, dit is zonder opwarming niet te fietsen. En met opwarming trouwens ook niet. De laatste etappe is begonnen, vandaag gaan we het afmaken. Aan het begin van de dag nog wat aardige klimmetjes, maar geleidelijk aan wordt het vlakker en naderen we de voorsteden van Rome. Het is hier ook direct drukker op de weg, zelfs op de zondag. En veel rommeliger, zeg maar smerig, wat een troep langs de kant van de weg. Heel veel (zwerf)afval in de berm, hier wordt het milieu grof geweld aan gedaan.

We komen via een lang, druk gebruikt, fietspad van wel 10-15 km langs de Tiber de stad binnen gefietst. Die Italianen fietsen hier net als ze autorijden, als gekken. Vaak gevaarlijke manoevres op het met riet dichtgegroeide, dubbele fietspad. Maar wij zijn ondertussen gepokt en gemazeld, ze maken ons niet gek meer. Het fietspad eindigt en dan rijden we echt in de stad, we weten nu dat dat de finish dichtbij is. Als we het Sint Pieterplein aanrijden, staat het geheel vol, duizenden mensen. Nu hadden we wel iets belangstelling verwacht na onze prestaties, maar dit is buiten proporties. Het is net iets na het middaguur en dan houdt de Paus een toespraak vanuit zijn kantoorraam, op zondag. Het kwartje valt. Het praatje eindigt met een daverend applaus en dan stroomt het plein langzaam leeg. En dan begint onze triomftocht, voor de eindfoto. Ondertussen zijn er ook twee andere Nederlanse stellen en een solitaire fietster aangekomen, op hetzelfde moment. Wat een toeval, geen van hen zijn we onderweg tegengekomen. Dan klets je nog een tijdje, en met Ger, Franka en Angela, en haar ouders, hebben we nog wat gedronken.

Ja en daar sta je dan, het is volbracht. Wat een prachtig avontuur. Alles goed gegaan, fietsen perfect, geen lekke banden. Het kon niet beter, nou ja misschien iets minder klimmetjes...

We hebben een bedandbreakfast net buiten het Vaticaan geboekt. De eerste nacht moeten de fietsen op de kamer, want er is geen bergingsmogelijkheid. Kunnen we nog even extra afscheid van ze nemen.

Op maandag fietsen we eerst naar een treinstation zo'n 7 km verderop in de stad en nemen dan een boemeltje richting een plaats aan het Bracciano meer. Een treinritje van 50 minuten, de fietsen mogen ook in de trein. Dan fietsen we nog 9 km naar een camping, beheerd door een Nederlands echtpaar. Hier leveren we de fietsen in en van hier gaan ze eind van de week op transport, per vrachtauto, naar huis. We laten ook drie van onze vier fietstassen, met inhoud, achter.

En dan sta je daar, de volgende bus komt pas over vier uur. Lopen is een mogelijkheid, het is maar 9 kilometer. Maar de campingbaas denkt creatief mee en benaderd iemand die op de camping staat. Hij wil ons wel tegen vergoeding terugbrengen naar het station. En zo wordt ons een wandeling bespaard gelukkig.

In het hotel proberen we via Ryanair een ticket voor de terugreis te boeken. Dat kost zo'n beetje de rest van de dag. Wat een ramp, nooit meer doen. Na de bevestiging per e-mail lukt het niet via internet bij onze boeking te komen. Driehonderd keer geprobeerd. Bellen met callcentre Ryanair lukt niet, nummers kloppen gewoon niet! Hoe krijg je die makkers nu te pakken? Gewoon naar het vliegveld, Ciampino in dit geval. Eerst naar de metro, eindpunt, 40 minuten verder. Wachten op een streekbus, weer 40 minuten verder. Dan via allerlei uithoeken naar het vliegveld, weer 40 minuten verder. Naar de Ryanair balie, die vogel klooit wat met de iPad en ja hoor, daar komen de tickets/boardingskaarten in beeld. Zonder excuses of wat dan ook, ajuu parapluu, iPad terug. Leve de Ierse prijsvechter. De terugweg zal ik jullie besparen.

Maar nu zijn we klaar voor de vakantie, want we vertrekken pas aanstaande zaterdag uit Rome en komen om 13.30 uur aan in Eindhoven. Er is hier veel te zien, maar onze hoofden zijn verzadigd. Al slenterend, als echte Romeinen, zullen we al het moois gaan aanschouwen. Maar de gedachten zullen voortdurend uitgaan naar al die indrukken, die we onderweg hebben vastgelegd in ons geheugen.

Mensen, hartelijk bedankt voor het volgen van ons avontuur. Wij droomden over Rome en jullie volgden ons fietsen op de voet.

Dag 38 (41 km): http://connect.garmin.com/activity/803741111

Totaal afgelegde afstand: 2175 km

Aantal hoogtemeters: 17338 meter (dat is zo'n 16 keer de Alpe d'Huez!)

Tijd: ruim 141 uur op de fiets

Gemiddeld werd elk reisblog ruim tweehonderd keer bekeken, met een uitschieter van 447 keer!

Wij zijn niet de enige fietsers, die op weg zijn naar Rome. Er zijn meer van die bikkels. Maar het voelt wel uniek, zo met z'n tweeen langs 's Heeren wegen. Het geeft een verbondenheid die zijn weerga niet kent. Samen het avontuur aangaan, beiden uit je comfortzone stappen, je weerbaarheid testen. Dag in dag uit op elkaars lip. Toch kan ik het iedereen aanraden, je groeit ervan, je wordt een betere versie van jezelf en groeit nog meer naar elkaar toe. Zelfs na meer dan dertig jaar huwelijk.

Dag 34, woensdag 10 juni, begint het direct met klimmen. Niets opwarmen, direct aan de bak. In de eerste 20 km zitten twee behoorlijke heuvels, maar ook een flinke afdaling. Vanaf de Toscane hebben we het idee dat de Italianen twee soorten wegen hebben: omhoog of dalen. De mate varieert, maar echt vlak zijn we weinig tegengekomen. Het is bijzonder hoe je ook went aan het wegdek: veel scheuren en echte gaten en kuilen. Waar je uiteraard zoveel mogelijk omheen laveert. Dat kun je je bij ons niet voorstellen: ligt er een stoeptegel iets scheef, dan wordt er al geklaagd. Daar is hier geen beginnen aan! Verkeersborden, zoals die wij kennen met ronde vorm en rode rand en een getal in het midden, dienen hier als vrijblijvend advies. Witte doorgetrokken strepen midden op de weg idem dito, houdt ook niemand zich aan. Maar ze hebben redelijk respect voor de fietsers gelukkig.

We rijden vandaag langs de uitlopers van de Monte Amiata, een uitgedoofde vulkaan. Daarna doorkruisen we een tufsteengebied. Veel huizen zijn hier gebouwd van deze vulkanische steensoort. We eindigen de dag in Sorano, een plaatsje wat op een tufsteenrots is gebouwd met dicht op elkaar gebouwde woningen. We slapen in een kasteelachtig fort, hoog op een rots gebouwd, dat is verbouwd tot hotel. Als we het raam openen, dan staat er direct een traliewerk en als je eroverheen kijkt, dan kijk je loodrecht een soort afgrond in. Maar het uitzicht vanaf ons bed is spectaculair. We krijgen eind van de middag ook nog een rondleiding door de lange, donkere gangen van het fort. 's Avonds eten we in het American restaurant in het dorp, nadat we erachter waren gekomen dat bijna alle winkels en restaurants op de woensdag gesloten zijn.

Dag 35 voert ons naar Lago di Bolsena, het grootste kratermeer van Europa. Eerst een flinke klim, daarna een lange afdaling en vervolgens een tijd freewheelen langs de oevers van het meer. Heel rustig met veel zwarte, vulkanische strandjes. Schitterend weer, weinig mensen, misschien omdat het een doordeweekse dag is. We passeren Capidimonte, een klein toeristenplaatsje met een mini-promenade en jachthaventje. We stoppen in Marta wat ook nog net aan het meer gelegen is. We hebben daar een bedandbreakfast in een huis waar we de enige gasten zijn, en zijn dus ook alleen in het huis. Wel in een beetje vreemde buurt, veel huizen met hele hoge hekken en honden die bij het minst of geringste aanslaan. We zetten onze fietsen 's avonds toch maar even binnen in de huiskamer.

De volgende ochtend weer een echt Italiaans zoet ontbijtje. Er staan altijd taartjes, cakejes of andere zoete versnaperingen. En een grote schaal met cervelaatworst en andere vleeswaren. Ja, dan is de keus snel gemaakt natuurlijk.

Dag 36, vrijdag 12 juni, fietsen we door een bijna verlaten gebied zonder dorpjes tussen de graanvelden en olijfbomen. Gelukkig toch nog een plaatsje onderweg, Tuscania, waar we onze cappuccino kunnen drinken. Daarna een aantal flinke klimmetjes om te eindigen in Vetralla. Hier hebben we een agriturisme geboekt, dus weer slapen bij de boer. Van Marjo moet ik er dan steeds bijzetten dit niet al te letterlijk op te vatten. We hebben een heel appartement voor ons zelf, met zelfs een keukentje. Vanavond koken we voor het eerst in vijf weken zes eitjes die we soldaat maken. En lekker gerookte zalm, en tig toetjes. En de vrouw des huizes verrast ons ook nog met gebak en een kopje koffie. Dus we zitten mudje vol. In de kamer naast ons verblijft een Nederlands stel, die ook in Midden-Italië een route haden willen fietsen. Maar de vrouw hield het niet vol in de warmte en ze hadden hun plan gewijzigd. Dan beseffen wij nog eens extra hoe bijzonder het is de dagen door te brengen in deze extreme warmte.

's Avonds zitten we op ons buitenterras en kijken uit over de hazelnootplantage, in aanleg gezien de kleine struikjes, waar we ons nu bevinden. Alweer een uniek plekje, het houdt niet op!

De volgende ochtend, dag 37, hebben we weer een heerlijk zoet ontbijtje ergens anders in de boerderij. Het blijft steeds weer een hele uitdaging om een gesprek aan te gaan met de Italiaanse eigenaren. Maar ook nu weer, met een beetje moeite, maken we er weer iets leuks van en eindigen standaard met ons ontwapende grazie per l'ospitalità.

Bedankt voor de gastvrijheid, en dat vinden ze allemaal leuk om te horen natuurlijk. Vervolgens rijden we door diverse hazelnootbossen, bijna verlaten, richting Sutri. Hier praten we bij de koffie met Duitse wandel-pelgrims. Zij lopen een deel van een pelgrimsroute die van Canterbury (Engeland dus) naar Rome loopt. Hoe het pad het water oversteekt, hebben we niet gevraagd. Zij slapen vaak gewoon bij mensen thuis, of in een klooster en betalen dan wat het hun waard is geweest. Interessant concept, maar toch niet iets voor deze fiets-nomaden. Hierna komen we na een flinke klim over de vulkaankraterrand en dan een fijne afdaling, uit bij het meer Lago di Bracciano. Op dit meer wordt niet met motorboten gevaren, want het water uit dit meer wordt gebruikt als drinkwatervoorziening van Rome. Dus voor Friesland-gangers als wij ziet het er een beetje kaaltjes uit.

We moeten nog een tijdje doorfietsen, Campagnano di Roma is onze bestemming vandaag. Op de hoofdweg te omzeilen heeft de routemaker ons vandaag twee keer over een zanderig grintpaadje gestuurd. De tweede keer passeren we na 100 meter van de hoofdweg, twee schaars geklede Afrikaanse vrouwen, die de lokatie langs het paadje gebruiken als afwerkplek. Het is er een zootje van oude bankjes en veel restafval. Ze vragen aan Marjo nog even waar ze vandaan komt. Ik krijg weinig aandacht, zal wel niet tot de doelgroep horen.

Ons bedandbreakfast, met de tot de verbeelding sprekende naam The Smiling Oak, ligt een paar kilometer buiten het stadje. Weer een paar flinke bonus-klimmetjes helaas. Het is een schitterende villa met zwembad in the middle of nowhere. We zijn weer de enige gasten. De vrouw die ons ontvangt, zij vervangt de eigenaresse die de villa bewoont, komt 's avonds voor ons terug om voor ons tweeen te koken. Geweldig, hoeven wij niet nogmaals de heuvels te beklimmen! Wel gek hoor, we zitten hier nu met zijn tweeën in dat grote huis, en er loopt ook nog een tuinjongen rond, die hier boven woont. In een hele riante huiskamer met drie enorme ramen met openslaande deuren, gelukkig met horren. Ja aan zo'n huis zouden we ook wel kunnen wennen.

Het is onze oudejaarsavond, morgen de laatste etappe naar Rome. We zijn vandaag ook nog de camping gepasseerd waar we de komende week onze fietsen moeten inleveren, voor het transport naar huis.

Een beetje weemoed, hoewel onze reis nog zeker niet afgelopen is. Want we hebben Rome nog. Maar het fietsen is dan wel een beetje klaar. Laten we eerst maar eens afwachten wat de dag van morgen ons brengt.

Dag 34 (51 km): http://connect.garmin.com/activity/799726984

Dag 35 (40 km): http://connect.garmin.com/activity/800632188

Dag 36 (43 km): http://connect.garmin.com/activity/801622816

Dag 37 (52 km): http://connect.garmin.com/activity/802532433

Totaal afgelegde afstand: 2119 km

Wie de Toscane route kiest, kiest voor de meeste heuvels. Dus het meeste klimmen. Dat gaat ons goed af. Ik schat aardig in hoe hard we de berg op kunnen en communiceer naar achteren, met de the Iron Lady, met getallen. Zes, vier, twee, ik denk nu één. Dat getal komt overeen met onze versnellingen en loopt van één tot en met veertien. Boven de zeven zeg ik niets, dat moet ze zelf maar zien. Daaronder zijn het adviezen. We gaan niet tot het uiterste, het moet nog wel een beetje op vakantie lijken. En zo ontstaat er in de bergen weer een geheel nieuwe, intieme dimensie in interrelationele gesprekken.

Dag 30 en 31 hebben we in Siena doorgebracht. Ook nu weer, net als in Firenze, hebben we weer heel veel cultuur-schoon mogen bewonderen. Geen torens met honderdduizend treden beklommen, maar zoveel mogelijk de beentjes gespaard. Wat in Siena wel een opgave is, want het gaat behoorlijk op en neer in de kleine straatjes. Maar uiteindelijk kwamen we altijd weer op Il Campo uit, het grote bekende schelpvormige plein. En daar dan voor de hoofdprijs een cappuccino namen, of slechts op de warme keitjes op de grond gingen zitten, om dan te genieten van de grote groep mensen, vooral studenten, die hetzelfde deden.

Werd je in Firenze voortdurend aangesproken door straatverkopers (de hit van dit jaar: de selfie-stick voor de smartphone) of bedelaars, dit hebben we in Siena nagenoeg niet meegemaakt. Dat maakt het flaneren wel veel aangenamer.

Dag 32 begint met de puzzel hoe komen we zo snel mogelijk in die wirwar van kleine straatjes de stad uit. Niet snel dus, want de GPS heeft het moeilijk in de enge steegjes. Maar de aandeelhouder wint, en na een half uur fietsen we weer door het echte Toscaanse landschap. Oogstrelend landschap, met prachtige rondingen (en ik ben wat gewend hoor) onder een vacht van wuivend graan of gras. Eindbestemming is Buonconvento waar ik opnieuw een agriturismo heb geboekt. Een boerderij met 600 ha land, waar al het graan ook biologisch bewerkt wordt tot allerlei eindproducten. En daarnaast, peanuts dus, hebben ze ook nog een aantal kamers en een prachtig buitenzwembad. Het ligt iets van de route en dat hebben we geweten ook. In de drie kilometer van het dorp naar de plek zaten twee klimmen van 16%! En dat was voor ons, met bagage, ook iets te gortig en hebben we weer een klein stukje moeten lopen. Wat bijna even zwaar is, wat een gezeul. En we wisten niet eens helemaal zeker of we op de goede weg zaten, want het adres was in de TomTom niet te vinden. Bij de afslag in het dorpje stond geen aanwijzing, wel na de eerste klim. Toen stond naast de weg een bordje dat het nog 1,1 km zou zijn, zonder vermelding van de komende tweede klim.... De beloning was er naar, we hebben 's avonds in het restaurant van het "hotel" gegeten uiteraard. Er is geen fietser op de wereld, die na het eten weer die bergen op wil fietsen. We beginnen de eetpartij buiten op terras, maar bijna onmiddelijk begint het stevig te waaien. En dan barst de regen met onweer los en vluchten we naar binnen. Na het eten, het is dan inmiddels droog geworden, genieten we van het prachtige flits-spektakel in de bergen en dalen op de achtergrond.

's Ochtends bij het ontbijt, dag 33 inmiddels, hebben we nog gesproken met twee vrouwelijke fietsers uit de VS. Zij deden allerlei routes vanuit het hotel en zij hadden ons al herkend aan onze duo pennotti- armen en benen, zo kenmerkend voor fietsers. Vandaag staat er weer een klim-etappe op het program en deze dag komt uiteindelijk op plaats drie wat betreft de afgelegde hoogtemeters. Gelukkig wordt het tegen de middag iets koeler, er is opnieuw regen met onweer voorspeld. Dat maakt het klimmen toch wel makkelijker, want je hebt niet voortdurend zo'n rood, bezweet en oververhit hoofd onder dat helmpje zitten.

We komen in een mot-achtige regen aan, heerlijk afgekoeld. De echte plensbui maken we vanaf binnen mee. Na de regenbui verkennen we het stadje Castel del Piano en doen nog even wat boodschapjes. En dan even de voicemail uitluisteren. Het is de creditcard-maatschappij.... Mijn kaart is gehackt en vandaag is het bingo. Een schier onmogelijk aantal keer is vandaag mijn kaart gebruikt, vooral via internet vanuit de VS. Een aantal kleine boekingen kan ik al inzien: buskaartjes, videospelletjes. De grotere bedragen, verteld de alleraardigste mevrouw van de afdeling fraude, zijn al afgewezen omdat de Mastercard het niet vertrouwde. Want hoe kon mijnheer Bijlsma nu in Italie zijn (afboekingen hotel) en dan dure spulletjes kopen in Orlando? Eind van het liedje is dat mijn credit-kaart nu geblokkeerd is, dat was het makkelijkste. En de rest wordt teruggeboekt, dus eind goed al goed.

Dag 32 (45 km): http://connect.garmin.com/activity/797875930 (niet helemaal goed opgenomen helaas)

Dag 33 (46 km): http://connect.garmin.com/activity/798823198

Totaal afgelegde afstand: 1928 km

Doordat je zo lang van huis bent en je geheel uit je dagelijkse routine blijft, ga je toch anders kijken naar je eigen leventje. Normaal weet je het voor jezelf zo goed, alles op een rijtje, als dit, dan dat. Door de steeds wisselende omstandigheden, blijf je buiten je comfortzone. De enige structuur is het fietsen, dat blijft gewoon hetzelfde, blijven trappen.

Maar het is ons gelukt. We hebben dinsdag en woensdag (2-3 juni) niet-fietsend in Firenze doorgebracht. We hebben een heel scala musea en kerken bezocht zonder de intentie te hebben alles te willen zien. En tussen de bedrijven door, even terug naar de hotelkamer om de benen te strekken en siësta te houden. Ook hadden we een cafeetje ontdekt waar veel jongelui aan tafeltjes zaten te internetten, maar waar ze ook heerlijke lounge-bankjes hadden. En lekkere vruchtesapjes. Ook hier hebben we uren vertoefd, met de iPad of e-book erbij.

De komende etappes tot Rome zijn allemaal wat korter in afstand, maar elke dag bevat heel wat klimmetjes. En de komende dagen worden zeer warm, alle dagen boven de dertig graden.

Donderdag 4 juni fietsen we Firenze uit via een beroemd uitzichtpunt, waar ook een kopie van het beeld "David" van Michelangelo staat. De vorige dag waren we hier al naar toe gewandeld (geklommen) en nu doen we het op de fiets dunnetjes over. Vanaf deze plek heb je een schitterend uitzicht over de stad. Hier ook nog maar even een terrasje gedaan, want daarna komen er bergen en je weet nooit wanneer je de volgende cappuccino-mogelijkheid krijgt.

Het is heuveltje op en heuveltje af en het landschap is schitterend. De wijngaarden, de olijfbomen, de mooie en lekker ruikende, bloeiende gele brem. De karakteristieke (land-) huizen, het is net een fotoboek.

Al voor in de middag komen we bij ons b&b in Tavernelle en de rest van de middag brengen we onder een parasol bij het zwembad door. Afkoelen want we zijn toch wel weer licht oververhit geraakt. 's Avonds eten we weer echt Italiaans op het terras en hebben we uitgebreid gesproken met een Nederlands echtpaar, die op deze plek hun vakantie doorbrengt.

Vrijdag 5 juni, dag 29 inmiddels, is qua fietsen een herhaling van de dag ervoor. We beleven intens de natuur waar we doorheen fietsen. We hebben deze dag een leuk contact met een jong stel uit Eindhoven; onderweg praten we al wat over onze en hun fietservaringen. En ook later op de ochtend nog, wanneer we elkaar weer op een terrasje tegenkomen.

Voor in de middag komen we in Siena aan en navigeren direct naar de beroemde Campo, het befaamde schelpvormige plein in deze stad. Prachtig, heel warm, je kunt bijna steengrillen op de stoeptegels. Maar bijna iedereen zoekt wel een plekje in de schaduw, zodat het goed uit te houden is.

Onze b&b is hier vlakbij en bevind zich weer in een oud stadspand met een grote houten deur. Daarachter een wirwar aan kleine gangetjes en trapjes om bij de kamer te komen. Uitzicht op een soort van binnentuintje, maar ook op een aantal andere kamer-ramen rondom je heen. Even mee rekening houden dus met omkleden en douchen.

Tegen het eind van de middag eten we spaghetti op een terrasje langs de Campo en daarna flaneren we nog geruime tijd door de kleine straatjes in het centrum. We eindigen weer op het plein waar we ons settelen tussen de jeugd, vooral studenten, die in grote groepen hier vertoeven.

Ons plan is, net als in Firenze, hier weer drie nachten te blijven. En de komende twee hele dagen gebruiken we dan weer om de stad te bezichtigen. Het lijkt wel vakantie.

Dag 28 (42 km): http://connect.garmin.com/activity/793819658

Dag 29 (40 km): http://connect.garmin.com/activity/794753426

Totaal afgelegde afstand: 1837 km

En daar kwam de Apennijn uit de mouw...

Dag 24, zondag 31 mei, vertrekken we al vroeg uit Castenaso. Volgens het schema staat ons vandaag weer een bergetappe te wachten en dan kun je met deze temperatuur het beste zo vroeg mogelijk starten. We moeten in ieder geval van hoogte 0 naar hoogte bijna 1000m met tussendoor nog afdalingen en weer opnieuw klimmetjes. Maar onze benen zijn goed, de jus zit erin.

De eerste 20 km gaan iets omhoog en in deze fase krijgen we een prachtig gebergte in zicht, de Apennijnen. Lang niet zo hoog als de Alpen, maar wel heel mooi begroeid met gras of bomen. Met prachtige uitzichten en doorkijkjes. En dan begint het gebuffel van een kleine 50 km, heel veel klimmen, geregeld van de fiets om iets te drinken en af te koelen. Maar we weten dat het zal eindigen met een hele lange afdaling, dat is het vooruitzicht dat ons op de fietsbeen houdt. We passeren op het hoogste punt de Passo di Raticoso, een verzamelplaats van motorrijders. Er is vandaag in de buurt een motorrace (voor de kenners de Italian GP op het Mugello circuit, zeg maar de TT van het Toscaanse Assen), en dat zullen we weten ook. Diverse coureurs passeren ons in de haarspeldbochten met de knieën aan de grond. Inhaalverboden zijn vandaag niet van kracht, politiemensen zitten bij de mama aan de spaghetti, dus we blijven maar netjes aan de rechterkant.

Na het hoogste punt weer een afdaling, en als toetje nog een beklimming naar 900 meter. Hierboven zou een hotelletje zijn, maar het ziet er niet uit en besluiten nog een 10 km door te fietsen. Wij storten ons in de beloofde afdaling. Met grote snelheid dalen we af, voortdurend handen aan de remmen want anders gaat het veel te hard. Heel goed op de weg letten, want het asfalt is ook niet altijd je van het. Nu weten we hoe motorrijders zich moeten voelen. De weg is duidelijk, richting Firenze dus. Onderweg kijk ik voortdurend op mijn Garmin-navigatie, dat doe ik al 1700 km lang. Ik weet dan of ik op de goede route zit aan het paarse lijntje wat op het schermpje zichtbaar is.

Pardon, waar is mijn paarse lijntje? Volop in de remmen, direct de fiets in de berm gezet. Marjo is ook gestopt, de spanning neemt toe.... Ik heb voor het eerst een afslag gemist. Twee-en-een-halve kilometer geleden. Ik kijk vertwijfeld of ik toch nog een andere route kan kiezen zodat ik uiteindelijk op hetzelfde punt uitkom. Je raadt het al. We gaan weer terug, met 8-10% de berg op, terug naar de gemiste afslag. Marjo blijft lief lachen, wat is het toch een fietskanjer.

Na een klein half uur vervogen we onze afdaling tot een dorpje waar ergens afgelegen nog een agriturismo is, een bedandbreakfast bij de boer dus. In het dorpje is geen bereik met de mobiele telefoon, dus we kunnen niet bellen of nakijken waar het is. De TomTom herkent het adres niet. Dat kan er ook nog wel bij. We besluiten verder te fietsen en goed langs de weg naar bordjes voor overnachtingen te kijken. De afdaling is inmiddels beëindigd, het klimwerk is weer begonnen. Er staat al ruim 90 km op de teller. Maar dan zien we een bordje met agriturisme, rechtsaf.....de Toscaanse heuvel op, een grintpaadje. Dit is zo steil, niet te fietsen. Dus meter voor meter de fiets naar boven gedrukt. 200 meter in het Italiaans stond er op het bordje, dat betekent 400m in het Nederlands. Maar wat er stond was geweldig, oude meuk, maar heel smaakvol gerestaureerd. En nog belangrijker: ze hadden nog een kamer vrij, met diner!

Dus 's avonds echt Italiaans gegeten en dat was een hele leuke ervaring.

Dag 25 uitgeslapen, onze benen hebben wel een uurtje extra rust verdiend. Bovendien staat er vandaag, door de extra meters van gisteren, een korte fietsdag op program.

Eerst het levensgevaarlijke paadje af, daarna door de glooiende velden nog wat afdaling en dan begint een nieuwe klim. Maar we weten dat die maar uit een vierde deel aan hoogtemeters bestaat als het totaal van gisteren. Dus heel goed te doen. En na die laatste klim gaat de fietswereld voor ons open. Wat een schitterende omgeving. Ik heb al eens eerder in mijn blog iets beschreven als de mooiste dag. Nou tweede plaats geworden hoor, dit is echt heel schitterend. Een Toscaans heuvellandschap, olijfbomen, wijngaarden, rijen cipressen en prachtige villa's. Under the Tuscan sun. Wat een feest dat wij hier mogen fietsen! We zien in de verte Firenze (Florence voor de Hollanders) al liggen. We gaan in de afdaling, maar nu wordt er geen afslag meer gemist. Ik heb in Firenze een bedandbreakfast geboekt in het centrum, 100m van de Dom. Een juweeltje. We moeten eerst door een hele hoge houten deur, komen dan bij een oud liftje. Zo ééntje die je in films soms ziet, in een metalen kooi. Die brengt ons krakend naar de derde verdieping. Traplopen doen we na al dat klimwerk minimaal. En de rest is prachtig en heel modern, we kijken uit ons raam op de befaamde koepel van de Dom. Eén hobbeltje maar, de fiets kunnen we hier niet kwijt. Maar in de buurt is wel een bewaakte, betaalde parkeergarage. Dus mijn idee is dat waar een auto kan staan, ook twee fietsen passen. Tegen beloning ok, maar mijn gedachte klopt!

Hier blijven we drie nachten. Als we nu niet vertragen zijn we volgende week in Rome. Dus gaan we over in de toerist-modus. En die heb je hier heel veel, dus dat moet ons ook lukken. We nemen ons voor maar een beperkt aantal bezienswaardigheden te bekijken, we hoeven niet alles te zien. Anders heb je ook geen reden om terug te komen. Zou ons dat lukken?

Dag 24 (94 km): http://connect.garmin.com/activity/790963902

Dag 25 (41 km): http://connect.garmin.com/activity/791142037

Totaal afgelegde afstand: 1754 km.

Het duurt zeker 7 km om de stad uit te komen, maar het gaat wel over een mooi paadje. En dan zitten we ineens zonder heuvels en bergen in het boerenland. Mais, uien, wat fruitteelt. En dat gaat de hele dag door. We komen maar door weinig dorpjes, echte fietspaden hebben we ook niet meer. Over het algemeen is het wegdek vrij matig en mag er weleens een keer een nieuwe portie asfalt deze kant op. Het is warm vandaag en we maken er een rustige peddeldag van. We hebben vandaag vier Nederlandse mannen ontmoet, die afzonderlijk van elkaar, de Rome-reis deden. Eentje, een man uit Zzzzzzundert, reed terug en vertelde dat hij veel fietsende Hollanders tegenkwam. Met twee anderen hebben we nog een tijdje op een terras gezeten. Zonder diepgaande gesprekken overigens, want de mannen waren vooral met zichzelf bezig. Na 60 km zijn we er en dan hebben we allebei het idee dat het een echte rustdag is geweest. Het is dat we al geboekt hadden, anders zouden we nog zo een stuk doorgefietst hebben. Maar dit is wel lekker, even relaxen op terrasje, douchen en dan weer lekker naar buiten. We eten een stuk pizza (Calzoni voor Erik, grensverleggend) in de stad Montagnana en natuurlijk daarna een bezoek aan een gelataria.

Op het terras van de B@B de Margriet en Libelle op de iPad gezet (voor Marjo hoofdzakelijk...) en dus gaan we ons vanavond, bij ondergaande zon, verdiepen in vrouwendingen.

Dag 22, vrijdag 28 mei, wordt een Hollandse dag. Vlakke landerijen en waterlopen. Veel landbouw, soms maïsvelden tot aan de horizon. Het leek soms wel of we in de provincie Groningen reden. Het grote verschil: heel veel bouwvallige, slooprijpe schuren. Maar we zien daarnaast ook kasten van huizen en boerderijen. Op het einde van de dag steken we de rivier de Po over, we komen daarna in Ferrara. Een stad met een middeleeuwse kern en weer smalle, bochtige straatjes. We bezoeken opnieuw een Duomo (dom). Het is heel bijzonder dat bijna elke wat grotere plaats zo'n gigantische kerk heeft met diverse kunstschatten, fresco's en nog meer pracht en praal. Indrukwekkend. De stad kent ook de meeste bedelaars van alle plaatsen, die we inmiddels bezocht hebben. Dat is weer wat minder. Eentje werd zelfs boos toen ik zijn broddel-harmonicaspel niet financiëel wilde ondersteunen.

We slapen in een albergo vlakbij het centrum, en net als altijd worden de fietsen veilig opgeborgen. Na de maaltijd flaneren we als echte Italianen, nou ja, door het centrum en doen ons weer tegoed aan Italiaans ijs.

Dag 23, na het voor Italiaanse begrip uitgebreid ontbijt doen we eerst wat boodschapjes in de stad. Direct ook maar terrasje met koffie gedaan, want volgens de voorspelling komen we niet door heel veel dorpjes. Achteraf valt dit nogal mee. Vandaag volgen we heel lang een soort "dode arm" van de Po. Landschappelijk lijkt het veel op gisteren. Naast veel akkerbouw ook nog wat fruitteelt en wijnbouw. Laten we het deze keer de Betuwe noemen. We hebben vandaag ook een kerkhof bezocht. We zijn er onderweg al diverse tegengekomen, maar nu was de tijd rijp. Even een dood moment. Deze zien er heel anders uit dan bij ons. Ommuurd, met daarbinnen soms "normale" graven, maar ook gemetselde, rijk versierde huisjes met familienamen erop. Voor ons nog wel een mysterie hoe dat er binnen uitziet. Of een hele wand met bloemenvazen met bloemen. Opmerkelijk was dat er heel veel (kunst-)bloemen op de graven stonden.

We hebben vandaag een bedandbreakfast op het platteland gevonden, de dichtsbijzijnde plaats is 5 kilometer verderop. Het is hier bijzonder rustig, even geen stadsprikkels en gebedel. Erg aardige mensen, Marjo kan wat Frans spreken met de moeder, en we praten in het Engels met de zoon. We zitten nu dan ook in de tuin met in de verte slechts wat geluid van landbouwmaterieel.

We hebben ons vandaag weer goed gered, want er is een nieuwe uitdaging die ons op de proef heeft gesteld de afgelopen dagen. Namelijk de temperatuur. Ik wil het er niet steeds over hebben want ik weet hoe het weer in Nederland is. Maar we fietsen al dagen met temperaturen tussen de 25 en 30 graden. Dus behoorlijk drinken onderweg en af en toe even afkoelen onder een boom of achter een kerk. De verwachting is dat het van de week in de Toscane boven de dertig graden wordt, dus we moeten zien dat we het hoofd koel houden. En dat met de Apennijnen in zicht. De dagen misschien vroeg beginnen voordat het te laat is.

Dag 21 (62 km): http://connect.garmin.com/activity/787246997

Dag 22 (82 km): http://connect.garmin.com/activity/788864302

Dag 23 (60 km) : http://connect.garmin.com/activity/788864302

Totaal afgelegde afstand tot nu: 1613 km

Totaal gebruikte calorieën: 47.000 kcal (dat is 8 kg vet)

Totaal ingenomen calorieën in Backereien, gelataria's etc: in de spiegel te zien zal het erom spannen......

We doen zoveel indrukken op, dat het ondoenlijk is op alles een etiketje te plakken. Dit is mooi, lelijk, hoog, laag, dom, belachelijk, interessant, dit ruikt vies, lekker, die is dik, die is......noem maar op. We verwonderen ons regelmatig, filosoferen over de logica, maar de meeste tijd op de fiets bewegen alleen je benen en ga je op in de schoonheid van de steeds wisselende omgeving.

Dag 18 , tweede Pinksterdag thuis, verlaten we na 20 km het Duitse taalgebied. Tot hier stond het, net als in Friesland, nog in twee talen op de bordjes en konden we nog oefenen met vertalen. Nu is het uit met de pret. We zeggen geen Morken meer, maar tsjau en bongiorno. Behalve mensen met fietstassen, die begroeten we in het Nederlands. Zo ontmoeten we vandaag een echtpaar uit Pijnakker, dat ook op weg is naar Rome. Een aardig echtpaar, vol verhalen want ze hebben na het pensioen van Peter al diverse lange reizen gemaakt. Ze zijn nog van voor het computertijdperk, want ze doen nog veel echt op de bonnefooi. Peet vraagt of ik verstand heb van telefoons, want de zijne belt niet meer. Ja hij heeft de hele riedel er wel op, internet en zo, maar hij belt er alleen mee. Ik kan hem helaas met de Samsung niet helpen.

We rijden vandaag langs de Adige en maken een uitstapje naar Trento. Hier terrasseren we onder de Dom. Verder met de fiets aan de hand door het centrum gelopen en een goede indruk van dit mooie plaatsje gekregen. Deze mooie, zonnige dag eindigt in Rovereto, waar we een mooie hotelkamer vinden in een oude villa. Beetje deftig voor ons, maar we passen ons snel aan. We eten in het restaurant van het hotel en maken nog een mooie wandeling door het oude centrum.

Dag 19 weer op tijd op de fiets, nadat we eerst wat boodschapjes hebben gedaan voor overdag. We komen vandaag maar door weinig dorpjes. Na twee uur fietsen gaan we even van de route af, voor een cappucino. We vinden een heel oud cafe in de buurt van het station. Daarna route weer opgezocht, zien we na drie minuten weer een terras, de eerste langs onze route! En daar zitten Peet en Bep ook, de Rome-fietsers die we gisteren ontmoet hebben. Dus maar weer afgestapt, en opnieuw aan de koffie en de laatste wetenswaardigheden. We rijden vandaag weer bijna de hele dag op een mooi fietspad langs de rivier de Adige, nog steeds door het dal tussen de bergtoppen. Na 50 km versmalt het dal tot een kloof en met een laatse klim gaan we de Alpen uit. Een vreemd gezicht, hoe dichter we bij Verona komen hoe vlakker het wordt. We hebben toch zeker een week tussen de bergen gereden en nu zijn ze verdwenen. Tegen het eind van de middag rijden we de binnenstad van Verona binnen. Wat een mensenmassa! Op een groot plein is er iets te doen met auto's uit verschillende landen. Een soort rally of zo, met race-achtige auto's.

Het ziet er uit als een prachtige stad. Veel oude huizen, monumentale gebouwen, kerken, oude bruggen. 's Avonds bezoeken we het huis van Romeo en Julia, een toeristische trekker bij uitstek, en fotograferen het balkonnetje. Er staat een beeld van Julia en de legende wil dat wie haar rechterborst beroert, geluk in de liefde zal kennen. Nou er worden ontelbare foto's gemaakt. Ik denk dat ik het niet nodig heb, en laat mijn beurt voorbij gaan.

We slapen in een B&B, dicht bij het centrum. We hebben een leuk gesprek met de goed Engels-sprekende eigenaar wiens vrouw net bevallen is. Als we zo rond kijken is het een huishouden van Jan Steen, met dito appartementje voor ons. Maar misschien is dit wel echt Italiaans?

Vandaag, woensdag 27 mei en dag 20 van onze reis, zijn we voor het eerst wandel-toeristen. Dat is 's morgens best wennen, dat we niet alles hoeven in te pakken. Er staat een zoet, minimalistisch ontbijtje op een dienblaadje voor ons klaar bij de deur. De eerste honger is gestild, de rest sprokkelen we wel bij elkaar vandaag. We zijn van plan een zogenaamde Verona-card te kopen en dat geeft toegang tot alle kerken en musea. Eerst naar de Arena dan maar, een soort amfitheater waar ze elkaar vroeger afslachten, maar welke nu als een soort openlucht Ziggodome wordt gebruikt. Veronacard uitverkocht, we zijn vandaag de eerste klanten..... Moeten we maar ergens anders zien te krijgen, volgens de juffrouw. Oh, gaat dat zo in Italië. Lopen we al direct achter op schema. Snel kaart gescoord aan de overkant van de straat in kiosk en dan beginnen deze polder-Japanners aan hun toeristische strooptocht door Verona. De één na de andere kerk en Dom wordt bekeken, gefotografeerd en afgevinkt. Tegen de middag zijn we al aardig gevorderd, dus eerst maar siësta. De winkels zijn dan ook dicht. Daarna nog wat musea, en met een cultureel duizelend hoofd laten we ons om half zeven dodelijk vermoeid op het bed zakken. Nou je kunt beter fietsen, hier krijg je echt zere benen van. Maar missie geslaagd: de eerste fiets-rustdag is een feit.

Morgen maar weer een stukje fietsen, dat geeft echt rust.

Dag 18 (75 km): http://connect.garmin.com/activity/784468322

Dag 19 (81 km): http://connect.garmin.com/activity/785479461

Dag 20: in ons hoofd ontelbare kilometers geslenterd.

We gaan mooi ons eigen gangetje, we hebben al een hele routine met fietsen bepakken, kamer inrichten met bepakking, bespreking komende route, inventariseren komende overnachting. In complete harmonie. Daar hebben we helemaal onze eigen fietsweg in gevonden.

De 15e dag begint vrij vlak, door het dal van een woest stromende rivier, de Inn. Langs mooie kerkjes, weiden met bloeiende wilde bloemen en beboste berghellingen. Na 10 km rijden we een stukje door Zwitserland. Opeens gaat het na de grenspost met 8% omhoog en klimmen we haarspeldgewijs, met 11 bochten, 500 meter. De klim gaat harstikke goed, wel zwaar, maar heel goed te doen. We voltooien zonder uitrusten of afstappen de 5 kilometertjes klimmen. Daarna korte afdaling naar Naunders, waar we wel vinden dat we een pauze met bijbehorende versnapering verdient hebben. Dan klimmen we verder omhoog, maar wel minder steil, omhoog naar de Reschenpas, net over de Italiaanse grens. Dus Italie hebben we al bereikt! Daarna een prachtig stil fietspad langs de Reschensee. Dit is een soort stuwmeer wat ze 50 jaar geleden gemaakt hebben en waarbij twee dorpjes geheel onder water zijn verdwenen, alleen de kerktoren steekt nog boven het water uit. Daarna nog 10 km steil afdalen en met zeer hoge snelheid bereiken we Glurns/Glorenza.

Hier vinden we een hotel in een heel oud gebouw, maar met superdeluxe, nieuw gerenoveerde kamers. De receptionist praat met de snelheid van een slak die de berg oploopt. Heel geestig, het is een beetje John Cleese Faulty Towers achtig. Vraag je beneden aan de vader waar het hotel is, moet je naar boven en wie tref je daar aan: de vader weer. Deksels, dat heeft ie snel gedaan, via een sluipweggetje. Hij zegt dat er iemand komt, de moeder dus. Maar die is in een minuut weer weg, en daar staat de zoon des hotelhuizes. Met een hele duidelijke uitleg....

In het restaurant van het hotel zitten we 's avonds als enigen, net als bij het ontbijt de volgende ochtend. Dus hebben we het samen maar gezellig gemaakt.

De 16e dag dalen we trapsgewijs ruim 600 meter, in een schitterend decor van majestueuze hoge bergen en uitgestrekte appelboomgaarden. Op de bergen vaak kastelen (of ruïnes) en dorpskerkjes.

Bij de eerste koffiestop in een café van een camping ontmoeten we Greetje en Marinus, een echtpaar uit Hengelo. Zij zijn ook op weg naar Rome op de fiets, met tent en toebehoren, en volgen dezelfde route. Zij kiezen op een bepaald punt de Venetië-variant, terwijl wij via de Toscane reizen. Het was een heel gezellig onderhoud.

Na de middag arriveren we in Meran/Merano. Een prachtige plaats met nog een echt Kurhaus, veel statige villa's en hotels en een mooie promenade langs een rivier. Hier hebben we door de winkelstraten gewandeld en nog heerlijk op een terrasje mensen zitten bekijken. De binnenstad ligt in een dal, ons hotel lag iets erbuiten en mochten we als toetje de berg weer op. Maar met onze inmiddels fors gespierde fietsbenen was dat een eitje. Alleraardigste ontvangst door de mevrouw van het hotel en weer even leuk gesprek gehad. Lekker in de sauna en stoombad geweest en pizzeria in de buurt gezocht. Hier zaten we, in verband met de drukte, aan tafel met een evenoud Duits echtpaar. En daar hebben we uitgebreid mee gesproken en dat ging eigenlijk best goed met ons Duits.

De 17e dag komen we na het ontbijt nog niet snel op gang. De eigenaar wil ook nog van alles over ons weten, nou ja over het fietsen dan. Zijn zoon van 14 komt ook nog even onze fiets bekijken, en daarna ook nog één van de gasten. We nemen er gewoon de tijd voor, vandaag staat er een korte rit op het programma. We rijden door leuke wijndorpjes op heuvels, aan de rand van het dal. Daarachter steile rotsranden of behoorlijke groene bergen waarop je geregeld nog huizen (boerderijen?) ziet liggen. Ook ruïnes van oude kastelen. Wie dat toch bedacht heeft om op zulke steile wanden wat te bouwen, de strategie ontgaat mij. Verder rijden we door gigantische appelboomgaards. Ongeveer 10% van alle gebruikte Europese appeltjes komt uit deze streek. Na 30 km hebben we nog een klim en laten daarbij Bolzano links liggen. Het is zondag, dus er is toch niets open. Marjo is het ermee eens. Doordat het zondag is, is het weer heel druk op de fietspaden. Je ziet hier dan veel mensen, van alle leeftijden, op mountainbike-achtige fietsen. We zien weinig mensen met bepakking op de fiets. Daarna komen we nog langs de Kalterer See, een prachtige meer welke vandaag met het warme weer (27 graden) druk bezocht wordt. Dan zij we al weer goed aan het afdalen en na 57 km vinden we ons hotel in Auer/Ora. Een soort Gasthof met mooi uitzicht, en wederom een allervriendelijkste ontvangst. Wat een aardige mensen ontmoeten we toch. In de prachtige tuin verpozen we nu, er is ook een whirlpool. Maar aan gebrek aan een zwembroek en bikini laten we deze toch maar eenzaam bubbelen.

We hebben nu ongeveer 1250 km gestuurd, we zijn al ruim over de helft. We hebben ons voorgenomen te houden aan de etappes zoals beschreven. Wellicht de komende dagen een eerste keer een dagje niet fietsen? Maar deze stuurlui liggen niet graag aan de wal, dus we houden het nog even een verrassing.....

Dag 15 (67 km): http://connect.garmin.com/activity/781402444

Dag 16 (66 km): http://connect.garmin.com/activity/782306705

Dag 17 (57 km): http://connect.garmin.com/activity/783303411