Dag 34 - 37: Campagnano di Roma
13 jun. 2015
🇮🇹
vanuit Italië
Als er één schaap door de dam is, volgt het meer.
Wij zijn niet de enige fietsers, die op weg zijn naar Rome. Er zijn meer van die bikkels. Maar het voelt wel uniek, zo met z'n tweeen langs 's Heeren wegen. Het geeft een verbondenheid die zijn
weerga niet kent. Samen het avontuur aangaan, beiden uit je comfortzone stappen, je weerbaarheid testen. Dag in dag uit op elkaars lip. Toch kan ik het iedereen aanraden, je groeit ervan, je wordt
een betere versie van jezelf en groeit nog meer naar elkaar toe. Zelfs na meer dan dertig jaar huwelijk.
Dag 34, woensdag 10 juni, begint het direct met klimmen. Niets opwarmen, direct aan de bak. In de eerste 20 km zitten twee behoorlijke heuvels, maar ook een flinke afdaling. Vanaf de Toscane hebben
we het idee dat de Italianen twee soorten wegen hebben: omhoog of dalen. De mate varieert, maar echt vlak zijn we weinig tegengekomen. Het is bijzonder hoe je ook went aan het wegdek: veel scheuren
en echte gaten en kuilen. Waar je uiteraard zoveel mogelijk omheen laveert. Dat kun je je bij ons niet voorstellen: ligt er een stoeptegel iets scheef, dan wordt er al geklaagd. Daar is hier geen
beginnen aan! Verkeersborden, zoals die wij kennen met ronde vorm en rode rand en een getal in het midden, dienen hier als vrijblijvend advies. Witte doorgetrokken strepen midden op de weg idem
dito, houdt ook niemand zich aan. Maar ze hebben redelijk respect voor de fietsers gelukkig.
We rijden vandaag langs de uitlopers van de Monte Amiata, een uitgedoofde vulkaan. Daarna doorkruisen we een tufsteengebied. Veel huizen zijn hier gebouwd van deze vulkanische steensoort. We
eindigen de dag in Sorano, een plaatsje wat op een tufsteenrots is gebouwd met dicht op elkaar gebouwde woningen. We slapen in een kasteelachtig fort, hoog op een rots gebouwd, dat is verbouwd tot
hotel. Als we het raam openen, dan staat er direct een traliewerk en als je eroverheen kijkt, dan kijk je loodrecht een soort afgrond in. Maar het uitzicht vanaf ons bed is spectaculair. We krijgen
eind van de middag ook nog een rondleiding door de lange, donkere gangen van het fort. 's Avonds eten we in het American restaurant in het dorp, nadat we erachter waren gekomen dat bijna alle
winkels en restaurants op de woensdag gesloten zijn.
Dag 35 voert ons naar Lago di Bolsena, het grootste kratermeer van Europa. Eerst een flinke klim, daarna een lange afdaling en vervolgens een tijd freewheelen langs de oevers van het meer. Heel
rustig met veel zwarte, vulkanische strandjes. Schitterend weer, weinig mensen, misschien omdat het een doordeweekse dag is. We passeren Capidimonte, een klein toeristenplaatsje met een
mini-promenade en jachthaventje. We stoppen in Marta wat ook nog net aan het meer gelegen is. We hebben daar een bedandbreakfast in een huis waar we de enige gasten zijn, en zijn dus ook alleen in
het huis. Wel in een beetje vreemde buurt, veel huizen met hele hoge hekken en honden die bij het minst of geringste aanslaan. We zetten onze fietsen 's avonds toch maar even binnen in de
huiskamer.
De volgende ochtend weer een echt Italiaans zoet ontbijtje. Er staan altijd taartjes, cakejes of andere zoete versnaperingen. En een grote schaal met cervelaatworst en andere vleeswaren. Ja, dan is
de keus snel gemaakt natuurlijk.
Dag 36, vrijdag 12 juni, fietsen we door een bijna verlaten gebied zonder dorpjes tussen de graanvelden en olijfbomen. Gelukkig toch nog een plaatsje onderweg, Tuscania, waar we onze cappuccino
kunnen drinken. Daarna een aantal flinke klimmetjes om te eindigen in Vetralla. Hier hebben we een agriturisme geboekt, dus weer slapen bij de boer. Van Marjo moet ik er dan steeds bijzetten dit
niet al te letterlijk op te vatten. We hebben een heel appartement voor ons zelf, met zelfs een keukentje. Vanavond koken we voor het eerst in vijf weken zes eitjes die we soldaat maken. En lekker
gerookte zalm, en tig toetjes. En de vrouw des huizes verrast ons ook nog met gebak en een kopje koffie. Dus we zitten mudje vol. In de kamer naast ons verblijft een Nederlands stel, die ook in
Midden-Italië een route haden willen fietsen. Maar de vrouw hield het niet vol in de warmte en ze hadden hun plan gewijzigd. Dan beseffen wij nog eens extra hoe bijzonder het is de dagen door te
brengen in deze extreme warmte.
's Avonds zitten we op ons buitenterras en kijken uit over de hazelnootplantage, in aanleg gezien de kleine struikjes, waar we ons nu bevinden. Alweer een uniek plekje, het houdt niet op!
De volgende ochtend, dag 37, hebben we weer een heerlijk zoet ontbijtje ergens anders in de boerderij. Het blijft steeds weer een hele uitdaging om een gesprek aan te gaan met de Italiaanse
eigenaren. Maar ook nu weer, met een beetje moeite, maken we er weer iets leuks van en eindigen standaard met ons ontwapende grazie per l'ospitalità.
Bedankt voor de gastvrijheid, en dat vinden ze allemaal leuk om te horen natuurlijk. Vervolgens rijden we door diverse hazelnootbossen, bijna verlaten, richting Sutri. Hier praten we bij de koffie
met Duitse wandel-pelgrims. Zij lopen een deel van een pelgrimsroute die van Canterbury (Engeland dus) naar Rome loopt. Hoe het pad het water oversteekt, hebben we niet gevraagd. Zij slapen vaak
gewoon bij mensen thuis, of in een klooster en betalen dan wat het hun waard is geweest. Interessant concept, maar toch niet iets voor deze fiets-nomaden. Hierna komen we na een flinke klim over de
vulkaankraterrand en dan een fijne afdaling, uit bij het meer Lago di Bracciano. Op dit meer wordt niet met motorboten gevaren, want het water uit dit meer wordt gebruikt als drinkwatervoorziening
van Rome. Dus voor Friesland-gangers als wij ziet het er een beetje kaaltjes uit.
We moeten nog een tijdje doorfietsen, Campagnano di Roma is onze bestemming vandaag. Op de hoofdweg te omzeilen heeft de routemaker ons vandaag twee keer over een zanderig grintpaadje gestuurd. De
tweede keer passeren we na 100 meter van de hoofdweg, twee schaars geklede Afrikaanse vrouwen, die de lokatie langs het paadje gebruiken als afwerkplek. Het is er een zootje van oude bankjes en
veel restafval. Ze vragen aan Marjo nog even waar ze vandaan komt. Ik krijg weinig aandacht, zal wel niet tot de doelgroep horen.
Ons bedandbreakfast, met de tot de verbeelding sprekende naam The Smiling Oak, ligt een paar kilometer buiten het stadje. Weer een paar flinke bonus-klimmetjes helaas. Het is een schitterende villa
met zwembad in the middle of nowhere. We zijn weer de enige gasten. De vrouw die ons ontvangt, zij vervangt de eigenaresse die de villa bewoont, komt 's avonds voor ons terug om voor ons tweeen te
koken. Geweldig, hoeven wij niet nogmaals de heuvels te beklimmen! Wel gek hoor, we zitten hier nu met zijn tweeën in dat grote huis, en er loopt ook nog een tuinjongen rond, die hier boven woont.
In een hele riante huiskamer met drie enorme ramen met openslaande deuren, gelukkig met horren. Ja aan zo'n huis zouden we ook wel kunnen wennen.
Het is onze oudejaarsavond, morgen de laatste etappe naar Rome. We zijn vandaag ook nog de camping gepasseerd waar we de komende week onze fietsen moeten inleveren, voor het transport naar huis.
Een beetje weemoed, hoewel onze reis nog zeker niet afgelopen is. Want we hebben Rome nog. Maar het fietsen is dan wel een beetje klaar. Laten we eerst maar eens afwachten wat de dag van morgen ons
brengt.
Dag 34 (51 km): http://connect.garmin.com/activity/799726984
Dag 35 (40 km): http://connect.garmin.com/activity/800632188
Dag 36 (43 km): http://connect.garmin.com/activity/801622816
Dag 37 (52 km): http://connect.garmin.com/activity/802532433
Totaal afgelegde afstand: 2119 km
Reacties
Reacties
13 jun. 2015, 22:34
Opmerkelijk dat we nog nooit iets gelezen hebben over lekke banden! Jullie banden zullen intussen toch wel behoorlijk versleten zijn...Nog 1 dag en dan maken jullie je triomfantelijke entree op het Sint Pietersplein. We hopen dat ze jullie hartelijk ontvangen! Nog veel plezier daar!
14 jun. 2015, 10:19
Hoi Erik en Marjo.....wat blijft het leuk om jullie verhalen te lezen, het is hier een beetje zo alsof je op de postbode wacht met je favoriete maandblad ...zo leuk...en Erik mocht je ooit werkeloos raken, dan lonkt een carriere als schrijver !! We wensen jullie nog een hele fijne tijd toe !
14 jun. 2015, 13:58
Beste Marjo en Erik,
Wat ontzettend knap dat jullie ondanks de hitte en heuvels gewoon weer op de fiets stappen en jullie doel willen bereiken!
Heel veel succes met jullie laatste etappe.
Groeten uit Haaksbergen van Joost en Thea
15 jun. 2015, 08:38
Dat zal straks een vreemde gewaarwording zijn; niet meer hoeven fietsen na al die weken.
Ik hoop dat Rome zelf net zo genieten is als de reis ernaar toe.
Ik ga zelf 26 tm 30 juni naar Rome. Zal jullie daar, denk ik, dus net niet meer kunnen zien.
Ik geniet elke x weer van jullie verhaal en foto's. Het is net een soort voorpret voor mijn eigen, snelle vliegtuigreis, naar Rome.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!