Dag 12 en 13 en 14: Prutz
21 mei 2015
🇦🇹
vanuit Oostenrijk
Vroeger, toen je koe nog met een korte oe schreef.
Ons hele leven is in beweging. Niets blijft hetzelfde. Voor fietsers geldt dat ook. Door die voortdurende beweging heb je de neiging achteruit en ook vooruit te kijken. Van achteren kijk je een koe
in de kont, daar heb je niets meer aan en bovendien gevaarlijk als je fietst. Vooruitkijken is aan te raden, dat is ook een waarheid als een koe. Maar dan gewoon tusssen de 10 en 200 meter. Niet
verder, geen kilometers of zelfs dagen. In Oostenrijk zien we in de wei veel koeien met bellen om de nek. Dat maakt een onharmonieus lawaai en ik weet eigenlijk niet waarvoor het dient. Iets van
vroeger? Ik denk wel eens dat het makkelijk zou zijn als Marjo ook een belletje aan de fiets had. (aan de nek lijkt me wat overdreven). Dan kan ik goed horen of ze nog achter me fietst en hoef ik
niet geregeld om te kijken.
De twaalfde dag vertrokken we richting Bregenz. Voor ons weer een mijlpaal, want dat is Oostenrijk. Weer een landje verder. Omdat we de vorige dag verder gefietst hadden, zou het vandaag een korte
rit worden. Na 10 km kwamen we bij het Bodenmeer en de rest van de dag hebben we min of meer hierlangs gefietst. Heel relaxed. Lange koffiepauze in Lindau-Insel. Een oud stadje wat op een
schiereiland in het Bodenmeer ligt. Daarna steek je al vrij snel de grens over en kom je in Bregenz.
Duitsland heeft de eer dat we er zonder regenpak doorheen zijn gekomen! In Bregenz begon het 's middags al te regenen en dat heeft het verder de hele dag gedaan. We hebben lekker Kaiserschmarrn
gegeten. Dit deden we vaak ook met de kinderen op wintersport. Oude tradities moet je in ere houden.
's Avonds hebben we toen broodje kaas gegeten met een lekker toetje, op de hotelkamer. Zijn we mooi droog gebleven. De dagafstand was 41 km.
De dertiende dag is regenpakkendag. De voorspelling is dat het de hele dag zou regenen, nou dat kwam ook mooi uit. De eerste 40 km plenste goed door, de tweede 30 km was het motregen. Het was deze
dag echt koud, ik denk 5-6 graden. We fietsten opnieuw een stuk, zeg maar 20-30 km, langs de Rijn. Wist ik veel dat die onder het Bodenmeer verder liep! Het is een gedeelte wat niet bevaren wordt.
Verder kregen we goed zicht op de Alpen. Alhoewel goed....de wolken hingen vrij laag, dus hoe hoog de bergen waren, konden we niet goed inschatten. Verderop fietsen we langs zeer kolkende rivieren:
wat een macht water komt er toch van die bergen. Deze dag weinig fietsers tegengekomen. Niet zo verwonderlijk met dit koude, natte weer.
Rond 2 uur waren we in Bludenz, lekker opgedroogd en opgewarmd op de hotelkamer. Daar moesten we ook een plan de campagne maken voor morgen. We zouden over de Arlbergpas moeten, maar deze was
afgesloten voor fietsers. Doordat de tunnel in renovatie is, moest al het verkeer over deze pas en daar konden ze geen tegen de bergopkruipende fietsers bij hebben. Bovendien sneeuwde het en was
het dus te gevaarlijk. We hadden keus tussen trein of taxibusje. Deze laatste kon het nadeel hebben dat bij hevige sneeuwval er file kon ontstaan, volgens de mevrouw van het hotel. Dus we zijn
netjes naar het station gelopen, want er moesten plaatsen voor de fiets gereserveerd worden, ook al was het maar een half uurtje treinen...
's Avonds bij de pizzeria gegeten, tagliatelli voor Marjo en Grillteller voor mij. De veertiende dag voelt dan als een soort rustdag. Na het ontbijt hebben we nog een hele tijd, want de trein
vertrekt pas om half elf. Dus ook nog uitgebreid koffiedrinken in de stationsrestauratie.
De fietsen hebben een gereserveerde wagon, wij moeten ergens anders zitten. Hier ontmoeten we ook nog een wat ouder Duits stel, die ook onderweg zijn naar Rome. Zij volgen dezelfde route als wij.
We komen in Sankt Anton aan en vervolgens dalen we 25 km langzaam. Het fietsen gaat moeiteloos, je moet bijna oppassen dat het je het niet te koud krijgt omdat je zo weinig beweegt. Mooie tocht
weer, ook al is het eerste gedeelte niet echt een fietspad. De regionale weg wordt niet druk bereden en dat is handig bij het afdalen. We lunchen in Landeck met een warme tosti Hawai met warme
chocolademelk. Het is niet voor niets wintersportweer. We fietsen ook langs stukken waar nog sneeuw ligt, dus...
Na de lunch krijgen we ook nog wat klimmetjes en dan krijgen we het zo warm dat de handschoenen weer uit kunnen. Verder weer veel paden langs de woest kolkende wateren.
Na 40 km zijn we al in het Posthotel in Prutz. Dan heeft ons vandaag weinig energie gekost. Mooi op tijd ook, we gaan om vier uur lekker in de sauna en het stoombad. Na die tijd zijn we zo lustig
als een vogeltje dat koe heet.
Voorbereiding voor morgen, dan moeten we de koe bij de hoorns pakken. Een bergetappe over de Reschenpas, dan zitten we alweer in Italie. De koninginnenrit.
En dan zit je zo maar weer zo vooruit te kijken; aard van het beestje. Niet doen, het wordt er toch niet anders van. Niet achteruitkijken is makkelijker dan niet vooruitkijken.
Go by the flow. Net als vroeger. Geen koeien, geen moeien.
De tochten op de kaart
Dag 12: http://connect.garmin.com/activity/778860281
Dag 13: http://connect.garmin.com/activity/779748598
Dag 14: http://connect.garmin.com/activity/780590106
Onze video-productie op de hotelkamer in Bludenz: http://youtu.be/TTcgw-bjp6s
Je merkt het al: fietsen verveelt nooit!
Reacties
Reacties
22 mei 2015, 10:16
Ik zal jullie even nog blijer maken: vanaf de Resia gaat het grotendeels bergafwaarts tot zeker Trento.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!