Marjo en Erik op de fiets naar Rome

Dag 24 - 25: Firenze (Florence)

En daar kwam de Apennijn uit de mouw...
Dag 24, zondag 31 mei, vertrekken we al vroeg uit Castenaso. Volgens het schema staat ons vandaag weer een bergetappe te wachten en dan kun je met deze temperatuur het beste zo vroeg mogelijk starten. We moeten in ieder geval van hoogte 0 naar hoogte bijna 1000m met tussendoor nog afdalingen en weer opnieuw klimmetjes. Maar onze benen zijn goed, de jus zit erin.
De eerste 20 km gaan iets omhoog en in deze fase krijgen we een prachtig gebergte in zicht, de Apennijnen. Lang niet zo hoog als de Alpen, maar wel heel mooi begroeid met gras of bomen. Met prachtige uitzichten en doorkijkjes. En dan begint het gebuffel van een kleine 50 km, heel veel klimmen, geregeld van de fiets om iets te drinken en af te koelen. Maar we weten dat het zal eindigen met een hele lange afdaling, dat is het vooruitzicht dat ons op de fietsbeen houdt. We passeren op het hoogste punt de Passo di Raticoso, een verzamelplaats van motorrijders. Er is vandaag in de buurt een motorrace (voor de kenners de Italian GP op het Mugello circuit, zeg maar de TT van het Toscaanse Assen), en dat zullen we weten ook. Diverse coureurs passeren ons in de haarspeldbochten met de knieën aan de grond. Inhaalverboden zijn vandaag niet van kracht, politiemensen zitten bij de mama aan de spaghetti, dus we blijven maar netjes aan de rechterkant.
Na het hoogste punt weer een afdaling, en als toetje nog een beklimming naar 900 meter. Hierboven zou een hotelletje zijn, maar het ziet er niet uit en besluiten nog een 10 km door te fietsen. Wij storten ons in de beloofde afdaling. Met grote snelheid dalen we af, voortdurend handen aan de remmen want anders gaat het veel te hard. Heel goed op de weg letten, want het asfalt is ook niet altijd je van het. Nu weten we hoe motorrijders zich moeten voelen. De weg is duidelijk, richting Firenze dus. Onderweg kijk ik voortdurend op mijn Garmin-navigatie, dat doe ik al 1700 km lang. Ik weet dan of ik op de goede route zit aan het paarse lijntje wat op het schermpje zichtbaar is.
Pardon, waar is mijn paarse lijntje? Volop in de remmen, direct de fiets in de berm gezet. Marjo is ook gestopt, de spanning neemt toe.... Ik heb voor het eerst een afslag gemist. Twee-en-een-halve kilometer geleden. Ik kijk vertwijfeld of ik toch nog een andere route kan kiezen zodat ik uiteindelijk op hetzelfde punt uitkom. Je raadt het al. We gaan weer terug, met 8-10% de berg op, terug naar de gemiste afslag. Marjo blijft lief lachen, wat is het toch een fietskanjer.
Na een klein half uur vervogen we onze afdaling tot een dorpje waar ergens afgelegen nog een agriturismo is, een bedandbreakfast bij de boer dus. In het dorpje is geen bereik met de mobiele telefoon, dus we kunnen niet bellen of nakijken waar het is. De TomTom herkent het adres niet. Dat kan er ook nog wel bij. We besluiten verder te fietsen en goed langs de weg naar bordjes voor overnachtingen te kijken. De afdaling is inmiddels beëindigd, het klimwerk is weer begonnen. Er staat al ruim 90 km op de teller. Maar dan zien we een bordje met agriturisme, rechtsaf.....de Toscaanse heuvel op, een grintpaadje. Dit is zo steil, niet te fietsen. Dus meter voor meter de fiets naar boven gedrukt. 200 meter in het Italiaans stond er op het bordje, dat betekent 400m in het Nederlands. Maar wat er stond was geweldig, oude meuk, maar heel smaakvol gerestaureerd. En nog belangrijker: ze hadden nog een kamer vrij, met diner!
Dus 's avonds echt Italiaans gegeten en dat was een hele leuke ervaring.
Dag 25 uitgeslapen, onze benen hebben wel een uurtje extra rust verdiend. Bovendien staat er vandaag, door de extra meters van gisteren, een korte fietsdag op program.
Eerst het levensgevaarlijke paadje af, daarna door de glooiende velden nog wat afdaling en dan begint een nieuwe klim. Maar we weten dat die maar uit een vierde deel aan hoogtemeters bestaat als het totaal van gisteren. Dus heel goed te doen. En na die laatste klim gaat de fietswereld voor ons open. Wat een schitterende omgeving. Ik heb al eens eerder in mijn blog iets beschreven als de mooiste dag. Nou tweede plaats geworden hoor, dit is echt heel schitterend. Een Toscaans heuvellandschap, olijfbomen, wijngaarden, rijen cipressen en prachtige villa's. Under the Tuscan sun. Wat een feest dat wij hier mogen fietsen! We zien in de verte Firenze (Florence voor de Hollanders) al liggen. We gaan in de afdaling, maar nu wordt er geen afslag meer gemist. Ik heb in Firenze een bedandbreakfast geboekt in het centrum, 100m van de Dom. Een juweeltje. We moeten eerst door een hele hoge houten deur, komen dan bij een oud liftje. Zo ééntje die je in films soms ziet, in een metalen kooi. Die brengt ons krakend naar de derde verdieping. Traplopen doen we na al dat klimwerk minimaal. En de rest is prachtig en heel modern, we kijken uit ons raam op de befaamde koepel van de Dom. Eén hobbeltje maar, de fiets kunnen we hier niet kwijt. Maar in de buurt is wel een bewaakte, betaalde parkeergarage. Dus mijn idee is dat waar een auto kan staan, ook twee fietsen passen. Tegen beloning ok, maar mijn gedachte klopt!
Hier blijven we drie nachten. Als we nu niet vertragen zijn we volgende week in Rome. Dus gaan we over in de toerist-modus. En die heb je hier heel veel, dus dat moet ons ook lukken. We nemen ons voor maar een beperkt aantal bezienswaardigheden te bekijken, we hoeven niet alles te zien. Anders heb je ook geen reden om terug te komen. Zou ons dat lukken?
Totaal afgelegde afstand: 1754 km.

Reacties

Reacties

Rita

Hallo buurtjes,
Wat ontzettend leuk dat jullie ons beetje meenemen
op jullie prachtige fietstocht. Ik krijg het er zelfs warm van en dat is fijn want hier lijkt het wel herfst.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!