Dag 9 en 10 en 11: Eriskirch
18 mei 2015
🇩🇪
vanuit Duitsland
Wie niet waagt, die blijft altijd maagd.
Dacht je dat wij precies weten waar we aan beginnen bij zo'n reis naar Rome? Natuurlijk niet, we doen gewoon alsof. We oefenen wat in een vorige zomervakantie (marjoeneriknoordzee.reismee.nl), doen een eerste internationale trip (Engeland in de herfstvakantie) en dan zeggen we dat we er klaar voor zijn. Winnen
is beginnen.
In het hier en nu begint namelijk elke dag met je vier tasje inpakken, ontbijtje scoren en gaan met die banaan. Rome routeboekje van Reitsma in de tas, gps op het stuur. En eind van de dag, ja aan
elke etappe komt toch een end, plaatsje zoeken in de herberg en hapje eten. Op tijd naar bed, want op onze leeftijd heb je ook nog wat rust nodig. En de volgende dag hetzelfde riedeltje, kind doet
de was. En dat elke dag, 35 dagen lang.
Dag 9 begint met een eenvoudig ontbijtje. Aan de overkant van het hotel haalt Marjo bij een bakkertje wat belegde broodjes en koeken voor onderweg. Het wordt al bijna een ritueel. We beginnen onze
tocht langs het rivier de Würm. Veel over een gewone weg waar ook auto's rijden, maar het was niet druk. Mooi landschap, linkerkant bergwand met bomen, rechterkant twintig meter lager het
riviertje, achterkant gevolgd door schöne Frau auf ein Fahrrad. In Weil der Stadt gebakje gegeten, verbrande calorieën moeten toch aangevuld worden. 's Middags moesten we op een gegeven ogenblik
door een hoog hek, hiet begon het Naturpark Schönbuch. Prachtige rit door het bos, extra mooi doordat het vooral bergafwaarts ging. Twee vingers in de neus (voor niet wielrijders: het was niet
moeilijk).
Onze kennis van de Duitse taal is gematigd. Onderweg groeten gaat heel goed. Hallo, en dat dan met Duitse tongval gekopieerd van de vele hallo's die ons ten deel vallen. Morken (afkorting van Gute
Morgen) klinkt ook heel aannemelijk.
Maar komen we in het bos een bordje tegen met "Achtung: Schranke", dan komen we aan het denken. We moeten ergens voor oppassen, maar ja waarvoor. Een moeder wild zwijn met acht jongen? Granaten uit
WO 2? Het houdt je een tijdje bezig totdat we het patroon herkennen. Elke keer staat er achter dat bord een hek open. (of is het los?) Misschien kan dat hek ook dicht zijn, tsja en dan ben
je gewaarschuwd.
Zo weten we nu ook wat "koeklen" zijn. Je spreekt het uit als googelen, dus opzoeken op internet zeg maar. Maar hier moet je er een getal bij zeggen en dan krijg je er een bakje of hoorntje onder,
ijsbolletjes dus.
We komen op tijd in Tubingen aan, een best wel grote universiteitsstad. Hier moesten we toch wat meer moeite doen een kamer te vinden. En hier begon een groot TomTom avontuur. Adres ingesteld, 2,5
km tot hotel, modus fiets, liep dood bij autoweg. Opnieuw, modus voetganger, na drie km toch maar even kijken hoe ver we nog moetsen. Ja hoor, nog 4,5 km. Ja om dan in de Zen-modus te blijven......
Maar goed uiteindelijk met fiets-navigatie toch gekomen, meer dan een uur gefietst! In het hotel gebleven voor het eten, we durfden het niet nog eens aan. We hebben deze dag 83 km afgelegd.
Begin van de tiende dag, komen we bij het ontbijt in Tübingen weer een man tegen, die in zijn eentje op weg is naar Rome. Chapeau hoor (het was een gepensioneerd leraar Frans). Niet dat wij elkaar
de oren van het hoofd praten onderweg, maar alleen lijkt mij toch erg stil.
De route van vandaag moet de eerste bergetappe worden, het venijn zit in de eerste 25 km. Eerst een hele lange aanloop vals plat (voor de niet wielrenners: de weg loopt geleidelijk omhoog) en
daarna nog een aantal kilometers wat steiler. Het viel ons reuze mee. We hebben ons -wederom- beloond met een lekkere koek met koffie bovenop en daarna volgde een werkelijk schitterende tocht door
een dal langs een riviertje. Bij wintersportvakanties vroegen we ons wel eens af het het daar zomers eruit zou zien. Nu weten we het uit, zo dus, prachtig. We hebben zelfs een kleine ski-afdaling
gezien op een alm. We vonden het qua omgeving de mooiste dag tot nu toe.
Aan het eind van de etappe komen we in Sigmaringen, een pittoresk stadje aan de Donau. Met een giga kasteel in eigendom van een adelijk geslacht dat ook Duitse keizers heeft afgeleverd.
We hebben een hotelkamer met balkon, met bijpassend uitzicht, net buiten de stad gevonden. Naar de stad gewandeld, langs de Donau, en weer originele Duitse kost gegeten. Zo lang zijn we hier niet
meer, dus we nemen het er maar van.
We komen vandaag uit op 75 km.
Dag 11 start met een gemoedelijk ontbijt in het familiehotel. Een opa en een oma en de eigenaren vragen regelmatig hoe het smaakt en hoe het gaat. Alles in orde, want het gaat alleen om bruine
broodjes met jam en honing, die we bovendien zelf moeten smeren. Dus hoeveel kan daar fout mee gaan zou je zeggen.
We fietsen door een zacht glooiend landschap van weiden, akkers, bossen en fruitbomen. Het eerste gedeelte volgen we min of meer een pad langs de Donau. Opeens staan op dit pad een vrachtwagen en
trekker stil die bezig zijn de straat te repareren of eigenlijk in eerste instantie alleen maar staan uit te hakken. We konden er niet langs; alle bagagetassen van de fiets gehaald en toen kon het
net. Een van de mannen hielp ons netjes de tassen te dragen langs de gevaartes. De tweede 20 kilometer klimt langzaam iets, vervolgens dalen we een 10 km en hoeven we slechts licht te pedalen.
Rond het middaguur zijn we al aan het einde van deze kortere etappe. Het is echter nog schitterend weer, ruim boven de 20 graden. We fietsen nog 25 km door en passeren op het laatst metershoge
bouwwerken van hout, waarlangs klimplanten omhooggroeien. Het is hop, voor de bierproductie.
In Eriskirch-Dillmannshof vinden we een van de buitenkant oud hotel. Echter wij hebben een gerenoveerde kamer en dat ziet er heel netjes uit. Op maandag zit alle horeca in de buurt dicht en daarom
biedt de vriendelijke eigenaresse aan ons weg te brengen naar de Bodenzee. Daar flaneren we in een fraaie avondzon op de boulevard, met uitzicht op Zwitserland in de verte.
De koning te rijk. Wat een vrijheidsgevoel. Na 910 km zijn we nog topfit. Wie doet ons wat. Goed dat we deze sprong gewaagd hebben.
Dag 9: http://connect.garmin.com/activity/775929675
Dag 10: http://connect.garmin.com/activity/777046078
Dag 11: http://connect.garmin.com/activity/778058566
Reacties
Reacties
19 mei 2015, 14:08
Weer een boeiend reisverslag. Ik blijf er van genieten. Vind het jammer dat ik gedurende mijn cruise reis jullie niet kan volgen! Jullie hebben nu ruim 910 km achter de rug. Als ik naar de kaart kijk hebben jullie nog een heel stuk te gaan!!! Ik heb wat Diepenheimse vrienden attent gemaakt op jullie blog. Het wordt door hen ook met interesse gevolgd. Ik denk dat jullie, als je thuis bent allemaal dubbele afspraken moeten maken, anders komen jullie in tijdnood! Succes verder en de groetjes
19 mei 2015, 15:42
Hallo Marjo en Erik! Ook ik hoor inmiddels bij de lezersclub. Wat mooi om te lezen allemaal... ik zou zo weer mee willen naar Rome. Blijf genieten van de vrijheid en al het moois!
Arrivederci!
Janneke
19 mei 2015, 19:06
Ook ik heb weer genoten van jullie reisverslag en af en toe gelachen. Ik vind 910 km fietsen een ontzettend eind en dan ben je w.s. nog niet op de helft. Fffffffft. En dan te bedenken, dat mijn fiets al maanden bij Bouwmeester staat!!! Zo graag fiets ik!! Dus groot respect.
Geniet van de prachtige omgeving en goeie reis.
Groetjes
20 mei 2015, 22:17
Na de ontzettend leuke trailer volg ik met veel plezier jullie blok.
Zo te horen genieten jullie volop van het hier en nu.
erg leuk dat wij via jullie mooie en grappig verhalen de reis een beetje mee kunnen beleven.
ontzettend veel plezier en succes!
Liefs Tess
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!